Het was 15 januari 2018 toen mijn laatste boek, Enkele reis naar Oyster Island uit kwam. En die dag was eigenlijk ook de dag dat mijn writersblock begon. Vandaag kan ik je melden dat ik eindelijk uit mijn writersblock ben.
Tijdens het werken aan mijn laatste boek was ik al bezig met het op papier krijgen van de grote lijnen van mijn aankomende boek. Maar in de afgelopen 2 jaar was er continue een probleem in het verhaal waar ik tegen aan hikte.
Het lukte mij maar niet om om dit probleem heen te schrijven, of om een andere richting te kiezen. En dus liep ik compleet vast. In de tussentijd raakte mijn persoonlijke situatie en mijn mentale gezondheid in een dal terecht.
En tsja… Dan staat je hoofd niet meer naar schrijven. Zeker niet als je met een enorm probleem in je verhaallijn zit waar je niet omheen komt.
De afgelopen maanden krijg ik mijzelf weer op de rit. Je kunt eigenlijk wel zeggen dat ik het afgelopen half jaar mijzelf weer op de rit heb gekregen, waardoor ik langzaam steeds beter in mijn vel kom.
En toen was daar de maand oktober in 2020. Ik kreeg inspiratie. Ik kreeg door wat er verkeerd ging met het verhaal. Ik kreeg de mogelijkheid om om dat probleem heen te kunnen schrijven en om een verandering te maken waardoor dat probleem wat ik zelf had gemaakt, ineens niet meer bestond.
En toen, alsof een grote donkere wolk in de lucht wegdreef, begon de zon te schijnen over dit verhaal. (Niet dat het een positief verhaal is haha)
Ik vond het nog te vroeg om te juichen dat ik uit mijn writersblock was, maar nu 2 maanden na dat moment en een aantal avonden schrijven verder kan ik je melden dat ik uit mijn writersblock ben.
Ik ben achter de schermen aan het schrijven aan mijn nieuwe boek dat voor nu de werktitel Under the City Lights heeft gekregen. Dit is niet de definitieve titel, maar een titel om het maar even een naam te kunnen geven.
Ik hoop dat ik het boek eind 2021, begin 2022 kan afronden en kan doorwerken naar een nieuw verhaal.
Dit was de langste writersblock die ik ooit heb gehad en vast niet de laatste. Maar hopelijk wel de laatste die zo lang duurt.
Ik hou jullie op de hoogte 😉
Groetjes, Mark.
Pingback:Daar zijn we weer! Back in business! – Mark Verwiel