Dan wil je je boek zo rond oktober 2017 naar de uitgever sturen, heb je plots beet op de rare markt van huurhuizen. Jep, ik heb het ouderlijk huis verlaten en woon nu op mijzelf.
En met al dat verhuizen, verbouwen, plannen et cetera had ik in mijn hoofd niet echt de ruimte om nog even een boek uit te brengen. Maar nu is het zo ver, en ik krijg al zenuwen als ik er over nadenk; deze week gaat mijn boek naar de uitgever.
En dat is eng. En dat voelt gek. Het voelt net alsof je voor het eerst gaat afrijden voor je rijbewijs. Je komt ineens in een hele andere wereld terecht met iemand die je niet kent. Die onzekerheid? Zo voelt het. Ik kan het boek nog wel voor de 11e keer opnieuw nalezen, maar de onzekerheid over wat er nu gaat komen gaat daar niet door weg. Hoe graag ik het ook wil.
Maar het is tijd. Tijd om het proces van schrijven achter mij te laten en op die sneltrein te stappen en het maar gewoon laten gebeuren. Here it goes. Deze week het boek naar de uitgever.
Wish me luck!